Zeliha Sunal – Bi Kahve

Bazı şarkılar vardır, ilk notasında içeriye bir koku yayılır — tıpkı taze pişmiş bir kahve gibi. Zeliha Sunal’ın “Bi Kahve” adlı şarkısı, işte tam da böyle bir etkiye sahip. Dinleyeni zamandan koparıp geçmişin en içli köşelerine götüren bir kısa yol gibi. Şarkının en büyük başarısı, sıcaklığını sadeliğinden alması. Karmaşık laflara, büyük melodilere gerek duymadan içimize dokunmayı başarıyor.

Sunal’ın yorumu, alışıldık dramatik çıkışlardan uzak. Daha çok bir sabah sessizliği gibi… Şarkı boyunca onun sesi, bir kahve sohbetinin arka planındaki hafif müzik gibi süzülüyor. Ne fazla ne az. Denge, şarkının tamamına hâkim. Bu da “söylenmekten çok anlatmak” isteyen bir şarkının varlığına işaret ediyor. Bi Kahve, günlük hayattaki küçük bir ritüeli alıp, duygusal bir ritme dönüştürüyor.

Sözler oldukça yalın ama zeka dolu. Kahvenin telvesinde değil, bu şarkının satır aralarında gizlenmiş anlamlar var. “İçtim ama geçmedi, o son yudumdan sonra da seni unutamadım” gibi dizeler, geçmişin unutulmamış köşelerine dokunuyor. Şarkının adı sade olabilir, ama verdiği his oldukça katmanlı: bir bekleyiş, bir vedalaşma, bir kabulleniş…

Enstrümantasyon da bu hikâyeye hizmet ediyor. Akustik gitarlar, hafif piyano dokunuşları ve yumuşak perküsyonlarla desteklenen altyapı, şarkının doğal ritmini bozmadan ilerliyor. Her şey, Sunal’ın vokalini taşıyacak kadar var; ama onu gölgede bırakacak kadar yoğun değil. Bu da parçanın “anlatı” olmasına izin veriyor, sadece “şarkı” olmasına değil.

Bi Kahve, küçük bir fincanda bir ömrün hatırasını sunuyor. Zeliha Sunal, bu parçayla geçmişin damakta kalan tadını bugüne taşıyor. Dinleyeni yormayan ama düşündüren, kısa ama etkili bir hikâye bu. Kahve içmek bazen sadece kahve içmek değildir. Bu şarkı da sadece bir şarkı değil. Belki bir sitem, belki bir teşekkür, belki de sadece bir hatırlatma.