Melike Şahin’in “Sağsalim” adlı şarkısı, duygusal bir türbinin tam ortasında dönüp duran bir hikâyeyi anlatıyor: bir yandan incinmişliğin yoğun ağırlığı, diğer yandan güçlü kalma çabası. Melike’nin sesi bu parçada neredeyse bir ağıt gibi yükseliyor; her kelimeyi bir mektup gibi yutkunarak söylüyor ve her kıvrımıyla içimizi burkuyor. Şarkı, onun duygu dünyasındaki en mahrem köşelere giriyor ve bunu yaparken dinleyiciyi incelikle içine çekiyor.

“Sağsalim” bir hesaplaşma. Ama karşınızdakiyle değil, en çok da kendinizle. Melike, yaşanmış bir yıkımın ardından “iyiymiş gibi görünme” halini sorguluyor ve bu sahte sağlamlık perdesini yırtıyor. Şarkının sözleri, aslında hepimizin zaman zaman takındığı güçlü görünme maskesini hedef alıyor. Bu yüzden şarkı yalnızca bir aşk acısının değil, bir kimlik savaşının da yansıması.

Aranjmanda ise dikkat çeken şey sadelik ve derinlik. Minimal altyapı, Melike’nin sesinin önünü açıyor ve onun anlatım gücünü ikiye katlıyor. Yaylılar fonda usulca akarken, şarkının içine sinmiş melankoliye neredeyse fiziksel bir varlık kazandırıyor. Hiçbir nota, hiçbir geçiş fazla değil. Tam da olması gerektiği kadar.

Melike Şahin’in vokal performansı ise şarkının ruhunu belirleyen asıl unsur. Kırılgan ama aynı zamanda dirençli, hüzünlü ama kararlı bir tonda söylüyor “Sağsalim”i. Dinleyiciyi etkilemeyi değil, içindekini anlatmayı amaçlayan bir yorum bu. Dolayısıyla samimiyeti sonuna kadar hissediyorsunuz. Bu içtenlik, şarkıyı sadece dinlenen değil, hissedilen bir deneyime dönüştürüyor.

Sonuçta “Sağsalim”, bir kadının kendine yeniden dönüş hikâyesi. Yaralı ama ayakta. Melike Şahin bu şarkıyla sadece bir duygu durumunu değil, bir hayatta kalma stratejisini anlatıyor. Ve bunu öyle estetik, öyle içten bir biçimde yapıyor ki, şarkı yalnızca kulakta değil, ruhunuzun içinde de uzun süre yankılanıyor.